เรื่องราวของทริปนี้เกิดจากอาการลงแดงญี่ปุ่นของผมเอง หลังจากที่ยุ้ย(คุณแฟน)ป้ายยาผมตอนก่อนแต่งงาน ด้วยการบังคับให้ไปคอนเฟอเร้นป.โท ที่ญี่ปุ่นกับเค้า เมื่อ 5 ปีที่แล้ว (ตอนนั้นนายเดียวผู้ซึ่งบ้างานบ้าเงินขั้นสุด คิดว่าใช้เงิน 5 หมื่นใน 7 วันมันจะไปคุ้มอะไร สู้เอามาซื้อคอมเครื่องใหม่ ใช้ทำงานหาเงิน เล่นเกม ดูหนังได้ ตั้งเยอะตั้งแยะ แม่งอาการหนักจัดๆ) และผลก็เป็นไปตามที่พี่วิชัยเล่าในหนังสือมิสชั่นกินพอสสิเบิ้ล ว่าเราควรขึ้นทะเบียนให้ประเทศญี่ปุ่นเป็นสารเสพติดขั้นร้ายแรง ใครไปแล้วก็ต้องกลับไปเสพซ้ำแล้วซ้ำอีก ใครเลิกได้เลิก ใครเลิกไม่ได้จองตั๋วเครื่องบินสิครับ ผมจึงเอ่ยปากชวนผู้ที่อยู่เบื่องหลังทุกก้าวย่างในชีวิตหลังแต่งงานของผม (และบางทีก็อยู่เบื้องหน้า คอยให้โอวาสและคำสั่ง แล้วแต่อารมในช่วงนั้นๆ) “ไปเที่ยวโตเกียวกันเถอะ” ทริปนี้เราจะไปกันประมาณ 6 วัน 5 คืน จะมีเรื่องราวสุดวายป่วงอะไรเกิดขึ้นกับเราบ้าง เชิญรับชมรับอ่าน เอ้ย รับฟัง เอ้ยรับอ่าน ถูกแล้ว! ในบันทึกการเดินทาง #เปิดแมพโตเกียวอาเดียวกลับมาแล้ว ของเรากันได้เลยครับ

ทริปโตเกียวสุดวุ่นวาย จองคืนอาทิตย์ บินคืนจันทร์ แฟนป่วยไปสองวัน สนุกจังโว้ยยย

หลังจากที่รอยุ้ยกลับมาจากทำงาน เราก็เก็บข้าวของนั่ง grab จากคอนโดมาสุวรรณภูมิ ซึ่งเราเก็บของเตรียมไว้ตั้งแต่วันอาทิตย์แล้ว การเดินทางกลับไปโตเกียวรอบที่สองนี้ ไม่ค่อยมีอาการตื่นเต้นเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะคิดว่าตัวเองเซียนไปเที่ยวต่างประเทศมาหลายครั้งแล้ว (เอาจริงคนอื่นเค้าไปเป็นสิบประเทศ เค้ายังไม่บอกว่าตัวเองเซียนเลย มึงพึ่งไปมาแค่ 3 – 4 ประเทศ คิดว่าตัวเองเซียนซะงั้น) แต่สุดท้ายก่อนออกเดินทางประมาณ 2 ชั่วโมง อาการตุ่มๆต่อมๆ ก็เกิดขึ้นกับผมผู้ดูคลิปญี่ปุ่นแก้อาการลงแดงมา 5 ปี กว่า 1,000 คลิป (รวมคลิป 18+ ด้วย เลยเยอะหน่อย) อยากตะโกนดังๆว่า “โตเกียวกูกลับมาแล้วโว้ยยยยยย มึงเจอกูแน่” แต่กลัวคนอื่นมองว่าบ้า ก็เลยทำได้แค่ระบายความตื่นเต้นกับศรีภรรยาเบาๆว่า “เตงในที่สุดเราก็ได้กลับไปญี่ปุ่นแล้วนะ ดีใจเนอะ” แล้วก็ขอไฮไฟว์เบาๆก่อนออกจากคอนโด

ตารางบินแน่นๆ นี่บินคืนวันจนทร์แล้วนะ คนเยอะมากกก

ถึงสบานบิน ยังไม่ออกจากประเทศก็มีเรื่องให้ปวดตับแล้ว

หลังจากนั่ง grab มาถึงสุวรรณภูมิโดยสวัสดิรูป ทริปนี้เราบินสายการบิน Hongkong airline ครับ เรื่องราวชวนปวดหัวก็เริ่มเกิดขึ้น เราพบว่าแถวเช็คอินที่เราต้องต่อยาวกว่า 50 เมตร แถมมี นททจ คอยจ้องจะแซงคิวตลอดเวลาด้วยวิธีการให้คนนึงมาต่อคิว ถึงเวลามาแทรกคิวอีก 3 เจอประมาณ 2 3 กลุ่ม หัวก็เริ่มอุ่นๆ แต่โชคดีที่แถวเช็คอินยังขยับไปเรื่อยๆได้อยู่ เลยพยายามเล่มมือถือฆ่าเวลาไปได้ และแล้วด้านหลังก็มีคุณพี่ช่างเม้า เหมือนจะพาวัยรุ่นไปเที่ยว ตัวน้องๆเอง ก็ดูไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ แต่คุณป้า เอ้ย คุณพี่นี่พูดไม่หยุด แบบไม่รู้หาเรื่องอะไรมาพูดได้ขนาดนี้ ตลอดเวลา ไม่พักเหนื่อยกันบ้างเลย ทุกคนเคยเป็นมั้ยครับ บังคับตัวเองไม่ให้ฟังเสียงคนกลุ่มอื่นพูด แต่เสียงแม่งทะลุแนวป้องกัน เข้าหูซ้าย ไม่ทะลุหูขวา เข้าสมองกูซะงั้น หงุดหงิดมาก ผมไม่เท่าไหร่ บ่งบ๊งของเรา(ยุ้ยตั้งชื่อFacebook ว่าบ่งบ๊ง)เริ่มมีอาการออกทางสีหน้า เริ่มมีคำว่ารำคาญหลุดออกมาจากปากบ้าง ไอ้เราจากที่หงุดหงิดก็ต้องคอยปรามว่า “เดี๋ยวก็ถึงคิวเช็คอินแล้วนะ เราจะไปเที่ยวกันอย่างมีความสุขนะเตง ช่างเค้าเหอะ”

ถึงสนามบินสุวรรณภูมิ บินฮ่องกงแอร์ไลน์

คนเยอะจัดๆ มาพร้อมกับ นททจ และคุณพี่ช่างเม้า

หลังจากเช็คอินฝากกระเป๋าแล้วเรียบร้อย ก็เข้าไป ตม. สแกนของที่ถือขึ้นเครื่อง บลาๆ และเดินไปเกทครับ ที่เกิดขึ้นคือเจอสองสาวเกาหลี เล่าเรื่อง อิอิ เดินบังสองเลน แบบ 0.1 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ยอยุ้ยของเราแทบจะวิ่งไปแหวกแยกสองคนนี้ออกจากกันเพื่อเปิดทาง เราก็เหมือนเดิม ได้แต่ปลอบว่า “เราจะไปเที่ยวกันอย่างมีความสุขนะเตง ช่างเค้าเหอะ” ถ้ามีโอกาสแซงค่อยแซงนะ สงสัยเค้ามีเวลาเยอะ กลัวจะเดินถึงเร็วเดี๋ยวต้องไปนั่งรอ สรุปมึงจะปลอบหรือมึงจะปั่น

ฝากกระเป๋าเช็คอินเรียบร้อย

เข้ามาในเกท นี่แหล่ะบรรกากาศที่เราคิดถึง

ถึงเกท นั่งซักพัก แอร์สาวก็มาเรียกขึ้นเครื่อง เอาอีกแล้ว ยังไม่ทันจะออกจากประเทศไทยแลน์แดน Fast 10 มี นททจ มึงเดินแซงกูขึ้นไปหาเพื่อนแบบไม่แคร์สายตานักท่องเที่ยวไทยใจทรามอย่างกูเลย โอเคๆๆๆๆ ถึงเครื่องแล้วเราจะนอนหลับให้สบาย ไปชิลที่เลานจ์ที่สนามบินฮ่องกงกัน

หลังจากขึ้นเครื่องมา นั่งลงตรงที่นั่ง พบว่าเบาะแข็งสัส และหลังตรงมาก กดเอนก็ไม่ได้ แถมหน้าจอที่เอาไว้เอนเตอร์เทนหลังเบาะข้างหน้ายังติดเทปใสอีก นี่ Hongkong airline หรือรถทัวร์ป.2 ที่หมอชิตครับ นั่งหลับๆ ตื่นๆ อดทนให้ถึงสนามบินฮ่องกง

แวะสนามบินฮ่องกงเพื่อเปลี่ยนเครื่อง เดินเล่นเบิร์นไขมันซักหน่อย

เวลาผ่านไป 3 ชม. ก็มาถึงฮ่องกง ซึ่งเราเคยมาครั้งนึงแล้วแต่เดินออกไป ตม. ทันที ทำให้ไม่รู้สึกถึงความยิ่งใหญ่เท่าไหร่ แต่รอบนี้เดินผ่านเกททรานซิท มองหาป้ายบอกทางไปเกท เชี่ย มีสองร้อยกว่าเกท เดินจากเกทที่ลงเครื่องกว่าจะถึงด่านทรานสิท 20 นาที เดินจากทรานสิทไปเลาจน์อีก 30 นาที ถ้าใครหลงทางหาเกทไม่เจอนี่ตกเครื่องได้ง่ายๆเลยนะครับ

ทางเลื่อนสนามบินฮ่องกงยาวมาก

และแล้วเราก็มาถึงเลาจน์ที่เรารอคอย…..พบว่ายังไม่เปิด ต้องเดินไปอีกเลาจน์ใช้เวลาอีกประมาณ 20 นาที โชคดีอยู่ใกล้เกทที่จะต่อเครื่องไปญี่ปุ่นพอดี สรุปใช้เวลาในการเดินเพื่อไปนั่งพักในเลาจน์กว่า 1 ชม.

เลานจ์ฮ่องกงคือดี กว้างขวาง โซฟานั่งสบาย อาหารอร่อย วิวอลังการ

ด้วยความเห่อ priority pass ที่ได้มาจากบัตรเครดิตใบใหม่ และถาม pantip มาแล้วว่ามีผู้ติดตามเข้าไปได้มั้ย คห. 9 บอกว่าได้ 1 คน แต่พนักงานต้อนรับบอกว่า แล้วแต่ค่ายของบัตรเครดิต สามาถเอาเข้าไปได้ แต่ถ้ามีค่าใช้จ่ายจะเรียกเก็บที่บัตรทีหลัง และเข้าใช้บริการได้ไม่เกิน 2 ชม.นะ แต่ถึงตอนนั้นไม่ไหวแล้ว เลยขอเข้าไปเสี่ยงดวงพาภรรยาไปใช้บริการเลาจน์แบบไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แล้วความพยายามของเราก็สัมฤทธิ์ผล เราก็ได้พบกับโซฟาดูดวิญญานที่นั่งสบายมาก อยากนอนพักที่นี่เฟรชๆ ซัก 2 ชม. แล้วฟื้นไปเดินชมเมืองโตเกียวต่อ แต่หันมาดูนาฬิกาก็พบว่าเรานอนพักได้ประมาณครึ่งชม. ก็ต้องไปล้างหน้า หาอะไรกินเพื่อประทังชีวิตและไปต่อกัน เวลาแห่งความสุขช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลังจากนั่งหลับๆตื่นๆได้ประมาณ 20 นาที สองสามีภรรยาชาวไทย วัยกลางคน ก็ต้องลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อเตรียมตัวต่อเครื่องไปโตเกียว ผมเข้าไปเปิดก๊อกน้ำที่อ่างล้างหน้า ก็พบว่ามีคนหมุนก๊อกไปทางน้ำร้อนแบบเติมคาราเบลทิ้งไว้ เปิดน้ำมามือแทบพอง หลังจากเสร็จกิจ ก็ออกไปฟ้องเมียว่ามีคนแกล้งเปิดน้ำร้อนทิ้งไว้มือแทบพอง เมียก็ปลอบใจแบบน่ารักๆว่า “สมน้ำหน้า ทำไมไม่รู้จักดูดีๆ เดี๋ยวก็มือพองไปเที่ยวญี่ปุ่นหรอก” แล้วก็เดินนำไปหาอะไรกินที่โซนอาหาร เรานั่งชิลกินไส้กรอกกับโจ๊กพร้อมดูวิวลานจอดเครื่องบินฮ่องกงสุดอลังที่ฉากหลังเป็นทะเลและภูเขา ผ่านไป 20 นาที หมดเวลา! และเราก็ต้องไปเครื่องขึ้นที่เกทเพื่อบินไปที่โตเกียว

เลาจน์สนามบินฮ่องกง 1 หนีมานั่งหน้าห้องน้ำ

เลาจน์สนามบินฮ่องกง 2 ที่นั่งดูดวิญญาณ อยากนอนพักซัก 2 ชม.

เลาจน์สนามบินฮ่องกง 3 อาหาร ไส้กรอกกับโจ๊กอร่อย

เลาจน์สนามบินฮ่องกง 4 บรรยากาศชุดชิล ของจริงคืออลังมาก

พอออกมารอขึ้นเครื่องที่เกท ขอพูดถงเกทของสนามบินฮ่องกงหน่อย หลักๆคือ มีที่ให้นั่งรอกว้างขวาง ไม่ต้องนั่งเบียดแขนชิดกับใคร แถมทุกที่นั่งมี port usb ให้ชาร์จมือถือ แม่งสวรรค์ของนักท่องเที่ยวผู้ติดโซเชียลอย่างเราแท้ๆ และยังมีโต๊ะให้เปิดคอมหรือไอแพดทำงานได้แบบเพียงพอ ไม่ต้องแย่งกัน แถมวิวที่เกทก็สวยเหมือนในเลานจ์เลยครับ จริงๆ ไม่ต้องเสียเงินเข้าไปนั่งเลาจน์ก็ได้ ซื้อแมคโดนัลมานั่งกินชิลๆ ที่เกทก็ได้ไม่ต่างกัน สรุป เอาไปเลย 10 10 10 สำหรับสนามบินฮ่องกง

เกทนั่งรอขึ้นเครื่องที่สนามบินฮ่องกง ดีจัดๆ

ขึ้นเครื่องบินลำใหม่ จากฮ่องกงไปโตเกียว

แล้วก็ได้เวลาขึ้นเครื่อง สิ่งแรกที่ประทับใจคือแอร์สวยมากๆ แบบสวยจริงๆ สวยขนาดที่ผมทำน้ำส้มหกใส่ตัวเองตอนเค้าเซิร์ฟ และเมียก็ถามว่า “เตงเป็นไร ดูเหม่อๆ” เราก็ได้บอกว่าคิดเรื่องงานแหล่ะ มือเลยพลาดไปโดน

จากที่เคยด่าเค้าไป ว่านี่มันรถทัวร์ป.2 รึป่าว ทำไมเบาะปรับเอนไม่ได้ เราก็พบว่าเรากดปุ่มผิดด้าน แค่ต้องกดปุ่มอีกด้านแล้วออกแรงนิดหน่อย ก็เอนกายได้สบายใจเฉิบ ขอโทษทางสายการบิน Hongkong Airline มา ณ ที่นี่ด้วยครับ ถ้ามีโอกาสสัญญาจะกลับไปใช้บริการอีกเพื่อเป็นการไถ่โทษ (สปอนเซอร์เข้าได้นะครับ แผล่บๆ)

แล้วก็เกิดประสบการณ์การเข้าห้องน้ำเครื่องบินครั้งแรกครับ

• ทำธุระเสร็จ จะกดชักโครก แนะนำให้ทุกคนปิดฝากชักโครกก่อนนะครับ ไม่งั้นถ้าคุณอาจจะเกิดอาการตกใจเหมือนผม คือคิดว่าโดดดูดออกไปนอกเครื่องบินพร้อมสิ่งปฏิกูลแล้ว เพราะเสียงแม่งดังน่ากลัวสัสๆ
• เมื่อเราจะล้างมือ อย่าสับสนระว่างปุ่มกดน้ำ และปุ่มกดสบู่ ไม่งั้นคุณอาจจะต้องกดน้ำเพื่อล้างสบู่ในอ่างที่คุณกดพลาดอีกที
• แต่ที่ชอบมากๆคือประตูแบบผลักแล้วพับ เมื่อเข้ามาไฟจะเปิดอัตโนมัติ อันนี้ออกแบบมาดีจริงๆ จบการรีวิวห้องน้ำบนเครื่องบิน

ถึงญี่ปุ่นแล้วจ้า พนักงานของสายการบินเดินต่อแถวน่าร๊ากกก อะไรก็ดีไปหมดดดด

นั่งไปอีกประมาณ 5 ชม. เราก็มาถึงญี่ปุ่นครับ เดี๋ยวมาต่อกัน EP.1 คืนแรก หนีเมียเที่ยว